هنگامی که عزیز ناخوشایند است و صدمه دیده است ، اطرافیان آنها سعی می کنند درد کمتری داشته باشند ، اما وقتی به داروخانه ها می روند ، به دلیل داروهای گران قیمت یا حتی یک آمپول دو بیمار تمایلی به خرید ندارند! این بخش کوچکی از داستان ها و اخبار در رسانه ها است.
به گفته تابناک ، اطلاعات را ذکر می کند. دکتر محمد رزاس مهدوی ، رئیس انجمن علمی اقتصاد بهداشت ، با استناد به وضعیت سیستم بهداشتی در ایران ، می گوید: “حوزه پزشکی طی سالهای پس از انقلاب یکی از مناطق موفق سیستم مراقبت های بهداشتی بوده است.
ما توانستیم تولید مواد مخدر را به بیش از 5 ٪ از نیازهای کشور برسانیم. همچنین بخش بزرگی از دانش ، رشد و گسترش دارویی وجود دارد و ما دانشکده های زیادی در این زمینه داریم ، از طرف دیگر ، آموزش با کیفیت منابع انسانی در سطوح بالایی انجام می شود.
منطقه مواد مخدر بسیار ارزشمند و با ارزش است ، اما متأسفانه مانند سایر مناطق تحت تأثیر سیاست های اقتصادی عمومی و افقی قرار دارد. عدم مدیریت و عدم مدیریت سیستم مراقبت های بهداشتی سیستم مراقبت های بهداشتی این کار را دشوار می کند.
بیشتر مشکلاتی که امروز با تأمین و تأمین داروهای مردم با آن روبرو هستیم ، همان مواردی است که در پنج سال گذشته پیش بینی شده است و بسیاری از هواداران این کشور به آن هشدار داده اند.
ارز ترجیحی دارو را از بین ببرید
استاد دانشگاه می گوید: “مهمترین دلیل برای ظهور این شرایط ، سیاست از بین بردن ارز ترجیحی دارو است که در سالهای 1 تا 2 سال به کار گرفته شده است.” برای از بین بردن ارز ترجیحی و افزایش هزینه دارو ، آنها پروژه داروسازی را در وزارت بهداشت ، بدون محتوا ، اما قیمت دارویی گران و افزایش می دهند.
Mahdavi واعظ می افزاید: من آرزو می کنم که این مشکل فقط برای داروهای گران قیمت ، بیش از 1 میلیارد دلار از ارز ترجیحی دارو و داروهای لازم بی نظیر باشد ، به طوری که شرکت هایی که نیاز به تهیه مواد اولیه خود دارند ، کاهش شدید نقدینگی را تجربه می کنند. پیش از این ، اگر یک شرکت یک میلیون دلار مواد اولیه خریداری کرده بود ، برای تهیه آن باید چهار میلیارد تومانی بپردازد ، در حالی که اکنون مجبور بود بیش از 2 میلیارد دلار بپردازد. البته بسیاری از شرکت ها این میزان نقدینگی را ندارند. بسیاری از کارمندان فعلی غذا و پزشکی و صاحبان صنعت رسماً اظهار داشته اند که شرکت ها نقدینگی ندارند ، بنابراین حتی نمی توانند ارز خود را جذب کنند. بنابراین ، اگرچه این ارز توسط بانک مرکزی اختصاص یافته است ، شرکت ها قدرت خرید آن را پیدا نکردند تا نتوانستند مواد اولیه خود را خریداری کنند و داروهایی تولید کنند تا داروهای موجود در بازار ارزان تر شوند.
این امر گاهی اوقات فشار سیاسی را برانگیخته و دولت مجبور به وارد کردن مواد مخدر می شود که مواد مخدر را در صورت بروز می کند ، و گاهی اوقات منجر به بیش از ده برابر بزرگتر از هزینه تولید می شود. این تأثیر بیشتری بر وضعیت اقتصاد مواد مخدر دارد.
ورشکستگی
رئیس انجمن اقتصاد علمی می گوید: “هنگامی که داروهای گران قیمت به داروخانه ها می رسند ، بیمه نیز مجبور به پرداخت آن می شود ، بنابراین بار مالی بیمه افزایش می یابد و بیمه به بیمه نمی رسد ، بنابراین بدهی بیمه را افزایش می دهد و تعهدات خود را دیر می پردازد.” هنگامی که بیمار دارو را تحویل می دهد و بیمه قادر به پرداخت پول نیست ، داروخانه نمی تواند به نقدینگی لازم دست یابد و با بحران مالی روبرو شود.
واعظ Mahdavi از سیاست نرخ ارز انتقاد می کند: “سیاست افزایش قیمت ارز و یکنواختی دوره ارز سیاست ورشکسته ای را انجام داده است که سالها 1-8 اجرا شده است و چندین بار شکست خورده است و منجر به افزایش شدید دوره ارز و کاهش ارزش ارز ملی شده است.”
از طرف دیگر ، برای تولید و توزیع کالاهای مختلف ، بحران های بی شماری در این زنجیره اعمال کرده است. هنگامی که تولید و صنعت ورشکسته می شود ، واردات با قیمت های بالاتر و ارزش فشرده تر جایگزین می شود.
این امر به تورم جامعه نیاز دارد و منجر به نارضایتی از مردم خواهد شد و در نهایت منجر به ناکارآمدی دولت و سایر آژانس ها خواهد شد.
استاد دانشگاه ادامه داد: ما بارها و بارها به دولت چهاردهم پیشنهاد داده ایم تا از سیاست ارز ترجیحی منحرف شود و قیمت ارز را کاهش دهد و ارز را برای صنایع و بازرگانان گران تر کند ، در حالی که نظارت بر مردم با قیمت پایین تر است. اما متأسفانه ما دستگاه های اجرایی را در این مسیر در حال حرکت می بینیم.
اتخاذ سیاست هایی برای آزادسازی و جمع آوری دوره های ارز و از بین بردن ارز منجر به افزایش 5 درصدی هزینه ارز در ماه هایی که دولت جدید ظاهر می شود.
واعظ Mahdavi در مورد میزان ارز ما برای تولید داروها بیان می کند: حدود یک سوم هزینه های تولید داروهای ما مربوط به مواد بسته بندی است ، یک سوم از محصولات مانند نشاسته و ژلاتین و یک سوم مواد اولیه.
بسته بندی و مواد جانبی سالها از ارز رایگان یا رایگان تحویل داده می شود. هنگامی که ارز NIMA به 6000 تا 6000 دلار می رسد ، وزن آن به انسان گسترش می یابد. هنگامی که قیمت مواد اولیه دارویی به 4000 تومانی می رسد و در لایحه بودجه برای سال ، این هزاران دلار به 6000 Tomani افزایش می یابد و سرنوشت برای سال آینده مشخص نیست و احتمالاً قیمت های دیگر نیز ارائه می شود ، همه اینها تأثیر آنها در کارخانه های دارویی و افزایش قیمت ها خواهد بود.
تورم و افزایش قیمت دارو عواقب بسیاری دارد و تمرکز آن فروش بیماران مبتلا به سرطان بازار آزاد و تزریق آب مقطر به بیمارانی است که بیشتر بیماران و خانواده های آنها را از سیستم مراقبت های بهداشتی محروم می کنند.
کیفیت داروی ایرانی
مردم می گویند مواد مخدر کار نمی کنند ، از کیفیت پایین برخوردار نیستند ، و در بعضی موارد پزشکان نیز مواردی را تأیید می کنند ، همانطور که می گویند ، به عنوان مثال ، دوز پروپرانولول گچ است و دوز 2 باید مصرف شود ، اما واکنش فعالان در این زمینه متفاوت است.
ایانش ، داروساز و فعال در صنعت داروسازی گفت: “تولید مواد مخدر در ایران مطابق با استانداردهای مندرج در آموزه های بین المللی و کیفیت داروهای تولید شده در این کشور مانند ژاپن ، هند ، کره جنوبی در آسیا و البته کشورهای اروپایی است.”
از طرف دیگر ، رئیس انجمن داروسازان گفت: “طبق لیست رسمی هر کشور ، کلیه داروها باید یک فارماکوپاژ استاندارد دریافت کنند که دارای استانداردهای تولید داخلی باشد و داروهای خارجی طبیعی است.”
دکتر مهدوی می گوید: “درست نیست که بگوییم کیفیت داروها کاهش یافته است.” به عنوان مثال ، اگر استامینوفن دوز 2 میلی گرم باشد ، تمام این حجم داروی مؤثر را تشکیل نمی دهد ، گاهی اوقات حدود 2 تا 5 درصد از این مواد نگهدارنده و 2 میلی گرم ماده مؤثر.
بسیاری از داروها به طور مستقیم قابل تجویز نیستند ، اما آنها آن را با محصولات مخلوط می کنند ، بنابراین وقتی برخی می گویند داروها گچ هستند ، اگر به معنای لوازم جانبی استفاده شده باشد ، آنها درست هستند و این کار را در همه جا انجام می دهند ، اما اگر منظور از این دارو باشد ، این درست نیست.
رئیس انجمن علمی اقتصاد می گوید: “برای همه صنایع دارویی یک کنترل کیفیت وجود دارد و کارخانه ها برای کنترل داروها لازم است و در صورت رد کیفیت دارو ، این دارو مجاز به ورود به بازار نیست.” در سراسر کشور ، این داروهای دارویی و صنایع داروهای لازم را در بیمارستان ها و داروخانه ها تهیه می کنند. هیچ مطالعه ای نشان نمی دهد که طب ایرانی در برابر طب خارجی یا بسیار کم است یا بسیار کم است ، اما همان کارهایی که انجام می شود ، اثربخشی داروهای خانگی را تأیید می کند.
واعظ Mahdavi با ترکیبات دارویی می افزاید: داروهای شیمیایی باید پردازش شوند و در یک سری لوازم جانبی قرار بگیرند و سپس بسته بندی شوند. این داروها پس از غذا باید در خون حل شوند و طبق پروتکل های موجود در صنعت دارویی ، آنها باید مدتی در خون بمانند. مواردی که بوجود می آیند دقیق نیستند زیرا هیچ پشتیبانی علمی وجود ندارد. اگر شخصی ادعا کند و بگوید که داروی ایران مؤثر نیست ، باید شواهد ، مقالات و مطالعات ارائه دهد.
