در تصمیمی غیرمنتظره و در میان سردرگمی های فراوان، فرزانه صادق وزیر راه و شهرسازی طی حکمی سعید رسولی را با حفظ سمت معاونت حمل و نقل به سمت سرپرست سازمان بنادر و دریانوردی منصوب کرد.
گزارش کردن خدمات اقتصادی تابشی; این تصمیم که به نظر می رسد عجولانه گرفته شده است. این نشان از ناکارآمدی چشمگیر در دوران تصدی علی اکبر صفایی در راس سازمان بنادر و دریانوردی دارد. صفایی که از سوی رستم قاسمی، وزیر فقید وزارت راه و شهرسازی به این مسئولیت منصوب شده بود، اکنون مجبور به ترک این سازمان شده است که در چند ماه گذشته تحت مدیریت وی با چالش های جدی مواجه بوده است.
عملکرد ضعیف صفایی در هماهنگی توسعه، ناتوانی در تامین نیازهای روزمره بنادر و عدم اجرای برنامه های مهم این سازمان نشان داد که چیزی جز سردرگمی و بی برنامگی در راس این سازمان دیده نمی شود. به همین دلیل وزیر دولت چهاردهم تصمیم به تغییر فوری گرفت. تصمیمی که در واقع نوعی جبران زیان های مدیریتی گذشته محسوب می شود.
این در حالی است که تغییرات در سازمانی با این حساسیت همیشه با پیامدهایی همراه است، اما سوال اساسی اینجاست که چرا این تغییرات دیر انجام شده و چرا مسئولان در برابر عملکرد ضعیف صفایی سکوت کردند؟
دو گزینه مدیر عامل سازمان بنادر و دریانوردی
در همین حال شایعات و گمانه زنی ها در اطراف مدیرعامل جدید سازمان بنادر و دریانوردی تشدید شده است دو نامی که در این نقطه خودنمایی می کنند، محمد راستاد و محمدرضا الله یار هستند.
محمد بلند شد، که پیش از این در دولت روحانی به عنوان مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی در دوره آخوندی و اسلامی در وزارت راه و شهرسازی فعالیت می کرد و 11 سال سابقه مدیریت بنادر استان بوشهر را دارد، یکی از گزینه های اصلی است. بنابراین راستاد که در دو دوره مختلف مسئولیت های مهمی را در وزارت راه و شهرسازی بر عهده داشته است، گزینه ای با تجربه و آشنا به مشکلات و چالش های این سازمان است.
از سوی دیگر، محمدرضا الله یار علاوه بر این که سابقه عضویت در هیات مدیره و معاونت مهندسی سازمان بندری را نیز دارد و اخیراً به عنوان مشاور مدیرعامل این سازمان فعالیت می کرد، از دیگر گزینه های جدی جایگزینی فتایی صفایی به شمار می رود.
انتخاب هر یک از این دو نفر می تواند نقطه عطفی در توسعه آینده سازمان بندر باشد. اما آنچه مسلم است سازمان بنادر و دریانوردی نیاز به مدیری دارد که قادر به تغییر و تحول واقعی باشد نه تغییر ظاهری.
