اینها دلایل مختلفی دارند ، از جمله مهمترین آنها عدم تمایل چینی ها برای درونی کردن قطعات در ایران است.
براساس گزارش Tabnak ، دنیای اقتصاد ؛ گفته می شود که هزینه تولید قطعات خودرو در چین کمتر از هزینه تولید و تحویل همان قطعات در ایران است. بنابراین ، چینی ها به طور جدی درونی بودن خودروهای نصب خود را در ایران نمی پذیرند و از آن پیروی نمی کنند. آنها ترجیح می دهند قطعات مورد نیاز در ایران را تا حد امکان برای خط تولید تحویل دهند ، بازار قطعات یدکی ، در کنار آنها و شرکای ایرانی آنها به هر حال آن را پذیرفته اند. بسیاری از اتومبیل های چینی در حال حاضر در ایران مونتاژ شده اند که هیچکدام از آنها درونی بالایی ندارد و حتی ممکن است به 2 ٪ از ساخت و سازهای داخلی نرسد.
نکته دیگر این است که چینی ها ترجیح می دهند تا حد ممکن وارد خط نصب شوند تا سهم کمی از قطعات یدکی را اختصاص دهند. با این حال ، این رویکرد از طرف تولید کنندگان خودروهای چینی مشکلات خاص خود را با مشتریان ایرانی داشته و بارها اعتراض کرده است. تولید کنندگان خودروهای چینی سالهاست که جمع آوری می شود و بخش خصوصی ایران محصولات خود را در این کشور جمع می کند. با وجود طیف گسترده ای از اتومبیل های چینی و همچنین بسیاری از ویژگی ها و گزینه های آنها در مقایسه با اتومبیل های خانگی ، اتومبیل ها با یک اشکال اصلی که پس از این خدمات نامیده می شوند ، روبرو هستند.
به عبارت دیگر ، معمولاً عدم موفقیت اتومبیل های چینی یا نیاز آنها به جایگزینی قطعات مترادف با هزینه پرداخت و پارکینگ در فروشگاه های خدمات تا زمان لازم به قطعات لازم است.
این امر به ویژه در طول دو سال گذشته صادق بوده است ، زیرا تعداد کاربران اتومبیل های چینی در کشور به شدت افزایش یافته است. در حقیقت ، با افزایش کاربران اتومبیل های چینی در ایران ، چالش گران و ضعیف آنها پس از سرویس فروش نیز نشان داده است. در حال حاضر ، سهم خودروهای چینی از بازار سالانه خودروها بیش از 5 ٪ افزایش یافته است- حدود 2000 واحد- که بر لزوم بهبود خدمات پس از فروش تأکید دارد. بنابراین ، پس از فروش ، به نظر می رسد که پس از فروش الزامی برای تولید کنندگان اتومبیل های خصوصی در کشور است و حتی می تواند به یکی از برندگان رقابت آنها تبدیل شود.
