بانک ملی ایران به عنوان یکی از بزرگترین بانکهای دولتی کشور ، در سالهای اخیر با یک بحران جدی در عملکرد مالی و مدیریت روبرو شده است.
گزارش خدمات اقتصادی Tabnak ؛ براساس آخرین آمار رسمی منتشر شده در سیستم کدال ، ضررهای انباشته شده بانک در پایان سال از 6 تریلیون دلار فراتر رفته است. رقمی که فقط برای بزرگترین بانک دولتی کشور بزرگتر از زنگ هشدار به نظر می رسد.
اما این پایان تاریخ نیست. در همین زمان ، بدهی بانک ملی به سایر بانک های کشور نیز از تعداد سنگین 6 تریلیون دلار فراتر رفت. این ارقام فقط بخشی از یک تصویر نامشخص و مضطرب از ارائه دولت است. تابعی که نه تنها پایه پولی را فشار می دهد ، بلکه سیستم بانکی کلی را نیز تشدید می کند.
7 تریلیون دلار از دست می رود؟
این بانک ملی که توسط ابولفازل نجارزاده اداره می شد ، اواخر سال گذشته با بدهی مشکوک روبرو شد. آمار رسمی بانک مرکزی نشان می دهد که تا پایان ماه مارس درصد بدهی مشکوک بانک به بیش از 4 تریلیون دلار رسیده است رقمی که از دیدگاه سیستم بانکی ، این به امکاناتی اشاره دارد که بیش از شش ماه پرداخت نشده است. این بدان معنی است که بخش مهمی از این بدهی ها عملاً از بین رفته اند و امیدی به بازگشت آنها نیست.
1 هزاران تومون که برنگشته اند
نکته ناگوار این است که سال گذشته بانک ملی بیش از 5 تریلیون دلار تسهیلات خالص به مشتریان خاص خود پرداخت کرد. امکاناتی که 6 تریلیون دلار در رده های بدهی ناکارآمد ثبت شده و عملا منابع بانک را از چرخه بازده حذف می کند. این حجم از تخصیص منابع بدون نمایش مجدد بیش از همه ضعف آشکار در سیستم اصالت من
علاوه بر این وضعیت نگران کننده ، بازرسی از دوره های تنفسی در قراردادهای مربوط به تسهیلات بانک ملی نیز مشکوک است. برخی از قراردادها مانند پرداخت 2 میلیارد دلار در شرکت “قدرت ترانسفو آریا”آنها به مدت 6 ماه یک دوره تنفس دارند. یعنی آغاز بازپرداخت مشارکتها بیش از پنج سال پس از دریافت وام در نظر گرفته می شود و بازپرداخت تا شش ماه ادامه خواهد یافت. با وجود سالها تنفس طولانی مدت ، بازپرداخت وجود ندارد و شرکت در حال حاضر در لیست بدهکاران بانک ملی قرار دارد.
هزاران میلیارد دلار وام با صفر درصد!
از بین همه معاصر تر ، بانک ملی سه تسهیلات بزرگ و یک میلیارد دلاری را با نرخ صفر نرخ بهره در سال گذشته پرداخت کرد! مبلغ کل این تسهیلات 2.5 میلیارد تومانی است که از این تعداد فقط بخش کوچکی پرداخت شده است و بیش از 2 میلیارد تومانی در رده های بدهی غیر واجد شرایط باقی مانده است. پرداخت چنین مبالغ سنگین بدون حتی یک درصد سود و در عین حال بدون ضمانت بازپرداخت به وضوح ضعف مدیریت ، عدم کنترل داخلی و احتمالاً استخدام و نقض در لایه های مختلف سیستم بانک را نشان می دهد.
به نظر می رسد که بانک ملی ، که توسط نجارزاده اداره می شود ، به جای ایفای نقش مؤثر در حمایت از تولید سالم منابع و گردش مالی ، به یک توزیع ضروری از منابع مالی تبدیل شده است. منابعی که هرگز به چرخه بانکی باز نمی گردند و عوارض جانبی آنها کل اقتصاد کشور را وزن می کند.
