گل خود ایران به نفع اتحادیه/دستاوردهای اقتصادی اوراسیا یا تهدید به تجارت خارجی؟ – تابناک


علی احمدنا ، رئیس مسائل مربوط به اطلاعات دولت ، به طور رسمی از اعمال توافق نامه تجارت آزاد بین جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اقتصادی اوراسیا خبر داد. با این حال ، به نظر می رسد که این توافق نامه به تهدیدی برای تجارت خارجی تبدیل شده است ، نه یک دستاورد دیپلماتیک.

با توجه به سرویس اقتصادی Tabnak ، اتحادیه اقتصادی اوراسیا در پنج سال گذشته که در 4 دسامبر (5 دسامبر) امضا شده است ، توسط اتحادیه اقتصادی اوراسیا و ایران در سن پترزبورگ ، روسیه به امضا رسیده است ، به فعالیت در کشورهایی مانند بلاروس ، قزاقستان ، روسیه ، قرقیزستان و ارمنستان آغاز شده است.

رقابت کالاهای وارداتی با تولید داخلی در تعادل پررنگ

در حالی که تجارت ایران با اوراسیا در حال حاضر حدود 1.5 میلیارد دلار است ، انتظار دولت چهاردهمین دولت ، به ویژه وزیر صنعت ، معدن و تجارت ، رسیدن به نرخ ارز 5 میلیارد دلاری است که به نظر می رسد به عنوان روشی صاف تعیین نشده است. کاهش تعرفه در واردات چنین کالاهای داخلی ، رقابت شدیدتری را با کالاهای وارداتی گرانتر در معرض نمایش قرار می دهد و در صنایعی که رقابت کم دارند ، با سرنوشت غم انگیز کاهش تولید و حتی بسته شدن روبرو هستند.

کاهش تعرفه یکی از مهمترین منابع درآمد دولت و مقابله با دولت با یک چالش بودجه است. علاوه بر این ، اقتصاد ایران به واردات بستگی دارد ، که احتمالاً در شرایط وقفه زنجیره تأمین یا تحریم های احتمالی افزایش می یابد.

تعادل تجاری منفی و بازار مصرف در ایران

ضربه دیگر برای کاهش تعرفه در یک تجارت خارجی این است که اگر افزایش واردات ناشی از کاهش تعرفه ها متناسب با افزایش صادرات به این کشورها باشد ، تراز تجاری ایران منفی خواهد بود. و اگر دولت برای تقویت تولید داخلی نادیده بگیرد ، ایران را به عنوان بازار مصرف کننده صرفاً به کالاهای کشورهای اوراسیا تبدیل می کند.

مشکل دیگری که باعث رقابت کالاهای ایرانی در بازار اوراسیا می شود ، ناوگان فرسوده ، عدم وجود کامیون های تبرید ، ظرفیت محدود خطوط ریلی و هوایی است که موانع اصلی صادرات و هزینه ها است.

از طرف دیگر ، ادامه سیاست ها ، بر اساس ممنوعیت واردات و صادرات ، که با تجارت آزاد مغایرت دارند. مانند پنج شیء کالاهای تحت پوشش از طرف حمایت از تولید ، فعالان داخلی از فعالان اقتصادی سؤال کرده اند. بنابراین ، ساختار اقتصادی ایران طی چند سال گذشته مانع اصلی پیوستن به چنین توافق نامه هایی بوده است.

آیا تجربه Türkiye کافی نیست؟

تجربه توافق نامه های دو جانبه قبلی ، مانند تفاهم نامه تفاهم با ترکیه ، به دلیل عدم ساختار صادرات هر دو طرف و عدم وجود کالاهای رقابتی از ایران به نفع طرف مقابل ، موارد دیگر با تحریم ها و محدودیت های معاملات مالی فقط بر روی کاغذ امضا شده است.

به گفته تابناک ، با توجه به خطوط تعرفه مشخص شده ، موفقیت یا عدم استفاده از این توافق نامه ، به نظر می رسد بیشتر بسته به نحوه برخورد با موانع ساختاری مانند واردات و ممنوعیت صادرات ، ناوگان فرسوده و راه آهن و خطوط هوایی محدود ، کاهش کافی در تعرفه های واردات است.

بخش بزرگتر صادرات ایران به اوراسیا شامل محصولات زراعی مانند آجیل ، میوه ، سبزیجات ، لبنیات و صنایع غذایی مانند مواد غذایی کنسرو شده ، آب میوه ، رب گوجه فرنگی و همچنین صنایع فلزی مانند آهن ، لوله و پروفایل است. صنعت شیمیایی ، مانند کودهای شیمیایی ، مهمترین کالاهای صادراتی برای اوراسیا است. محصولات پتروشیمی مانند پلی اتیلن و پلی پروپیلن نیز در لیست صادرات ایران قرار دارند.