فریدون مقدس نژاد در خصوص وضعیت راه ها و بزرگراه های کشور گفت: در حال حاضر بزرگراه های کشور از نظر کیفی با آنچه از استانداردها انتظار داریم کاملا متفاوت است. به عنوان مثال، استانداردهای بزرگراه های کاشان-اصفهان،زنجان-تبریز از نظر کیفیت آسفالت چندان راضی کننده نیست.
به گزارش تابناک به نقل از تسنیم، وی افزود: درآمد عوارض طبق آمار حدود یک همات است در حالی که 3 هزار کیلومتر بزرگراه داریم. طبق استانداردهای بین المللی سالانه بین 2 تا 6 درصد هزینه های نگهداری بزرگراه باید تامین شود.
وی با بیان اینکه این محدوده ای است که برای جلوگیری از خسارات وارده به جاده ها به شهرها تعیین شده است، افزود: اگر به خوشبینانه ترین حالت نگاه کنیم و فرض کنیم که 2 درصد از این هزینه ها تامین شود، نیاز سالانه ما به نگهداری راه ها خواهد بود. تعمیر و نگهداری جاده ها حدود 6 ماه طول می کشد. با در نظر گرفتن درآمد یک همات از عوارض، تنها یک ششم نیازهای تعمیر و نگهداری بزرگراه ها از طریق عوارض تامین می شود.
وی بیان کرد: از نظر مهندسی وقتی شاخص یک جاده از 100 به 30 می رسد به این معناست که جاده کاملا بلااستفاده است و بسیاری از جاده های ما حدود 70 تا 80 درصد در این وضعیت قرار دارند.
امیرکبیر استاد مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی گفت: این یعنی رسیدن به نقطه بی بازگشت زیرا هزینه ها به صورت تصاعدی افزایش می یابد و دیگر نمی توانیم راه ها را جمع آوری کنیم. در سال 1406 هر چقدر سرعت را زیاد کنیم کاری از دستمان بر نمی آید.
مجداس نژاد تاکید کرد: وقتی جاده آسیب می بیند هزینه تحمیل شده به جامعه را محاسبه نمی کنیم. جاده های پر دست انداز باعث افزایش 2 تا 3 درصدی زمان سفر می شود که به معنای افزایش مصرف سوخت است. همچنین استهلاک کمک فنرهای جلو و خودروها به صورت تصاعدی افزایش می یابد. برای کامیون ها 50 درصد و برای خودروها 40 درصد افزایش می یابد.
وی افزود: مردم ایران حق دارند جاده های هموار و ایمن داشته باشند تا با خیال راحت تردد کنند، جاده های فعلی کشور شایسته مردم ما نیست.
