اظهارات اخیر رئیس بانک مرکزی صندوق توسعه ملی ، زنگ خطر جدیدی را برای ذخایر ارزی در کشور بیان کرد.
گزارش خدمات اقتصادی Tabnak ؛ محمد رضا فرسین اخیراً در اظهارات بحث برانگیز ، وی خواستار تغییر نقش صندوق توسط یک توسعه دهنده سهامدار عمده و یک شرکت کننده در سیستم بانکی است.؛؛؛؛؛ پیشنهادی که در صورت استفاده ، می تواند ماهیت این نهاد استراتژیک را از بنیاد تغییر و منحرف کند.
فارزین به دنبال شریک زندگی برای صورتهای مالی بانکهای ناتراز است؟
رئیس بانک مرکزی ، که با مدیران صندوق های توسعه ملی صحبت می کند ، صریحاً تأکید کرد که به جای ارائه تسهیلات ، صندوق باید سهامدار برخی از بانک ها باشد. بانک صنعت و معدن بدهی زیادی به صندوق توسعه ملی دارد. Farzin سپس در مورد لزوم تغییر اساسنامه صندوق صحبت کرد و سهام بانک ها مانند صنعت ، معدن ، کشاورزی و مسکن را پیشنهاد کرد تا به صندوق توسعه ملی منتقل شود. رئیس بانک مرکزی صریحاً گفته است که صندوق ملی توسعه نیز باید بانک کشاورزی و بانک مسکن را بگیرد. آنها به جای دادن پول و تسهیلات به این بانک ها ، باید سهامدار خود شوند.
این رویکرد ، که در رویکرد میان مدت و طولانی مدت منجر به این موسسه می شود تا مستقیماً بانک های ناترا را از منابع ارز تأمین کند.
اما این پیشنهاد عجیب نه تنها با اهداف اصلی صندوق توسعه ملی مغایرت دارد ، بلکه خطر تبدیل تماس کشور را به پوشش بانکها نیز افزایش می دهد. موسسه صندوق توسعه ملی با هدف بهره برداری از منابع صادراتی تولید کننده نفت ، برای گسترش توسعه زیرساخت ها و سرمایه گذاری های دائمی در اقتصاد ملی ایجاد شده است ، نه حلال مشکلات سیستم بانکی در ناکارآمدی و بدهی.
واکنش اظهارات فرزین همچنین نشان می دهد که این نظر در سطح کارشناسان اقتصادی پذیرفته نشده است. به عنوان نمونه ، علی احاموهامادی ، عضو شورای مناسب بودن ، صریحاً با این رویکرد مخالفت کرد و هشدار داد که بانک مرکزی باید صندوق توسعه ملی را یک صندوق توسعه در نظر بگیرد ، نه یک بانک ناتراز. وی همچنین به طور ضمنی تأکید کرد که بانکهایی که اکنون در بانک مرکزی هستند در مدیریت بانک مرکزی هستند و ما نباید به سادگی بگوییم که صاحب چنین بانکی مقصر است و برخی از مدیران نمی توانند کافی نباشند.
حال سوال اصلی این است: آیا باید منابعی که باید برای توسعه صنعتی ، زیرساخت ها و نسل بعدی هزینه شود ، باید در بانکهایی ریخته شود که محصول ضعف نظارتی بانک مرکزی باشد؟ فرسین ، به عنوان سرپرست ثبات پولی کشور ، به جای اجازه بحران حبس از طریق اصلاحات ساختاری ، در سیستم بانکی به دام می افتد. نسخه خطرناکی که درمان نیست بلکه تسکین موقت است.
دستاورد رئیس جمهور D -n؟
بنابراین ، این یک واقعیت است که چنین پیشنهادهایی یکی از ساده ترین و کمتر تصمیمات گران قیمت است که می تواند در پشت درهای بسته اتخاذ شود و توسط نسل های آینده صرف شود ، تصمیماتی که در عوض استراتژیک آینده اقتصاد کشور را مشاهده می کند. “دستاورد آشکار” برای کلید بانک مرکزی است. همانطور که فریزین ، به جای اصلاح ساختار بانکی و پاسخ دادن به نافرمانی مزمن خود ، یکی از مهمترین نهادهای توسعه کشور را برای حل مشکلات مزمن سیستم بانکی ترجیح می دهد. عدم دانستن اینکه این مسیر نه تنها بانک ها را برطرف می کند ، بلکه آینده صندوق توسعه را نیز برطرف می کند.
مطمئناً صندوق توسعه ملی یک نهاد بانکی نیست. قرار نیست سهامدار بانکهای دولتی باشد یا خسارات انباشته شده آنها را جبران کند. فلسفه وجودی او چیز دیگری است به نام توسعه پایدار ، سرمایه گذاری استراتژیک و آینده اقتصادی کشور. ورود صندوق به منطقه بانکی نه تنها نقض این فلسفه است بلکه آغاز پایان استقلال و اثربخشی آن خواهد بود.
