در روزهایی که وزیر کار با افتخار از حقوق حداقل کارگران برای سال آینده خبر داد ، بانک مرکزی همچنین یک برنامه به ظاهر جذاب برای مستاجران را آغاز کرد. اما تفاوت اصلی این است که کمک های این وام رویایی بیش از دو برابر حداقل دستمزد برای هر کارگر است! آیا سیاستمدار پول کشور در دنیای واقعی زندگی می کند یا او فقط با شماره بازی می کند؟
گزارش سرویس اقتصادی Tabnak؛؛؛؛؛ در آخرین روزهای سال ، بانک مرکزی اعلام کرده است که با تصویب نمایندگی بالا ، سقف خرید ، ساخت و ساز و مسکن در حال افزایش است. به ترتیب ، وام مسکن و مسکن برای زوج Tehrani از 2 میلیون Tomani در هر میلیارد وام Tomani و Jalala از 2 میلیون Tomani به 2 میلیون Tomani افزایش یافته است. بدیهی است که این افزایش در اعداد می تواند خبر خوبی باشد ، اما وقتی به شرایط بازپرداخت نگاه می کنیم ، همه چیز به رنگ کابوس می رسد.
قسط ماهانه وام وام مسکن 1 میلیارد دلار چقدر است؟
اگر همان شرایط همان بانک مسکن (بازپرداخت ساده) باشد ، یعنی نرخ پرداخت 4.9 ٪ و 5 ساله برای وام جدید اعمال می شود. این بدان معنی است که متقاضی باید 1 میلیون دلار و 7000 دلار برای وام مسکن و 1 میلیون دلار و 6000 دلار برای وام جلال پرداخت اقساط ماهانه عمومی؟ بیش از 2 میلیون دلار!
بالاخره این خانواده پس از 5 ماه ، باید حدود 1.5 میلیارد دلار به بانک برگردانده شود. از این مبلغ ، 1.5 میلیارد دلار فقط سود وام است ، بسیار بیشتر از اصل تسهیلات!
اینجاست که سوال اصلی مطرح می شود. چه کسی این وام را دریافت می کند؟ مطمئناً بسیاری از نامزدهای این امکانات مستاجرانی هستند که در درآمد کم و طبقه متوسط جامعه قرار دارند. اما آیا یک کارگر می تواند چنین مشارکتهایی را با حداقل دستمزد 1 میلیون و 6000 تومانی در سال جدید بپردازد؟ همانطور که معلوم است ، بانک مرکزی انتظار دارد که این خانواده ها بدون کار روزانه بدون قیمت فعلی زندگی کار کنند!
وای برای خرید 2 متر خانه در تهران؟
اما طنز تلخ این است که این وام برای خرید چند متر در پایتخت کافی است؟ اگر میانگین قیمت 2 میلیون دلار در هر متر مربع خانه را بپذیریم (که قطعاً بیشتر است) ، یک نامزد می تواند حدود 2 متر خانه بخرد! یعنی سعی کنید 5 سال خون بخورید ، 1.5 میلیارد دلار به بانک بپردازید و در نهایت یک اتاق کوچک دریافت کنید.
بنابراین ، بر چه اساس بانک مرکزی و سیاست گذاران پولی چنین تصمیماتی را اتخاذ می کنند؟ آیا آنها حتی به قدرت قدرت خرید مردم و واقعیت اقتصادی جامعه فکر می کنند؟ یا آیا شما فقط دوست دارید با میلیاردها شماره بازی کنید و در نهایت وام بلااستفاده ای به نام برنامه نگهداری قرار دهید؟
مونتاژ واکنش نشان می دهد؟
نمایندگان مجلس ، به عنوان وکلای ملت ، آیا این شرایط را برآورده می کنند؟ آیا آنها طرحی برای اصلاح این وضعیت و جلوگیری از امکاناتی که متناسب با پتانسیل اقتصادی مردم نباشد ، ارائه می دهند؟ یا باید راه حل هایی را ببینیم که نه تنها وزن مردم را نمی گیرد بلکه آنها را تحت فشار اقتصادی نیز خرد می کند؟
